Przykurcz stawu łokciowego – ćwiczenia, masaż i nowoczesne zabiegi

Staw łokciowy to jeden z kluczowych stawów ludzkiego ciała, dzięki któremu możliwe jest podnoszenie, pisanie czy używanie sztućców. Prawidłowo działający staw daje bazę dla pracy dłoni. Zaburzenia pracy w obrębie tego stawu mogą z kolei utrudniać codzienne funkcjonowanie. Wyjaśniamy, dlaczego powstają przykurcze stawu łokciowego i jak je wyleczyć.
Spis treści
Przykurcz stawu łokciowego – co to takiego?
Przykurcz stawu łokciowego to stan, w którym dochodzi do ograniczenia zakresu ruchu. Zazwyczaj mamy do czynienia z przykurczem zgięciowym, czyli ustawieniem stawu w kącie mniejszym niż 180 stopni. Niemożliwe jest wówczas uzyskanie wyprostu i mamy wrażenie jakby łokieć był sztywny.
Przykurcz stawu łokciowego może być wynikiem wynikiem:
- urazu – złamania kości, zwichnięcia stawu, uszkodzenia więzadeł lub mięśni,
- przeciążenia – powtarzające się mikrourazy, związane z pracą lub aktywnością fizyczną, powodują używanie tych samych struktur, co wpływa na ich przeciążenie,
- unieruchomienia – długotrwałe ułożenie stawu w jednej pozycji np. poprzez noszenie gipsu czy szyny może prowadzić do zesztywnienia,
- chorób – choroba zwyrodnieniowa, udar i choroby neurologiczne, choroby reumatoidalne mogą powodować powstawanie przykurczów w stawach,
- bliznowacenia – zmiany związane z tworzeniem się blizn mogą wpływać na ruchomość tkanek i tym samym być powodem powstania przykurczu.
Objawy i diagnoza przykurczu stawu łokciowego
Najczęstszymi objawami przykurczu stawu łokciowego są:
- brak pełnego zgięcia i wyprostu w łokciu,
- ból,
- obrzęk,
- sztywność,
- osłabienie siły mięśniowej.
Przy długotrwałym przykurczy może rozwijać się również neuropatia nerwu łokciowego, która objawia się drętwieniem i osłabieniem niektórych mięśni (z możliwym zanikiem) w obrębie palca serdecznego i małego.
Diagnozę przykurczu stawia się zazwyczaj po wykonaniu testów sprawdzających zakres ruchu biernego i czynnego. Aby doprecyzować przyczynę, można posiłkować się badaniami obrazowymi jak: zdjęcie RTG, badanie ultrasonograficzne lub tomografia komputerowa lub rezonans magnetyczny (w wybranych przypadkach).
Rehabilitacja w przypadku przykurczu stawu łokciowego
W przypadku potwierdzenia w badaniu przykurczu w stawie łokciowymi pacjent może skorzystać z masażu, terapii manualnej, kinezyterapii i fizykoterapii. W zależności od przyczyny, postępowanie może się nieznacznie różnić, gdyż ćwiczenia czy praca manualna będzie skupiać się na tkankach i strukturach okołostawowych, mięśniach lub elementach kostnych.
Należy pamiętać, że leczeniem z wyboru jest fizjoterapia, ale w przypadkach ciężkich, które uniemożliwiają lub znacznie ograniczają samodzielne funkcjonowanie, można również posiłkować się leczeniem operacyjnym.
Ćwiczenia na przykurcz stawu łokciowego
Ćwiczenia z przykurczem rozpoczyna się od pasywnego zwiększania zakresu ruchu. Terapeuta wprowadza:
- ćwiczenia bierne (poruszanie kończyną za pacjenta),
- ćwiczenia czynno-bierne (prowadzenie ruchu przez terapeutę z pomocą pacjenta),
- ćwiczenia samowspomagane (ćwiczenia przykurczonego stawu za pomocą zdrowej drugiej kończyny pacjenta).
Następnie wprowadza się ćwiczenia aktywne, które mają wzmocnić mięśnie stabilizujące i aktywizować do pracy w pełnym uzyskanym zakresie. W późniejszych okresach można dodać również obciążenie w postaci gum oporowych lub hantli.
Przez cały okres trwania rehabilitacji ważne będzie również wprowadzenie ćwiczeń rozciągających, które rozluźniają przykurczone mięśnie oraz poprawiają ich elastyczność.
Zabiegi fizykalne w przypadku przykurczu stawu łokciowego
Wśród zabiegów fizykalnych w przypadku przykurczu stawu łokciowego najczęściej stosuje się:
- ultradźwięki,
- laseroterapię,
- elektroterapię,
- hydroterapię.
Zabiegi te mają działać przeciwbólowo, obniżać napięcie i zmniejszać sztywność stawu oraz przyspieszać regenerację.
-
1780.00 złPrzenośny aparat do ultradźwieków PowerSonic
-
35500.00 złLaser wysokoenergetyczny iLUX SMART 10 W, 1064nm
-
3115.00 złPrzenośny aparat do elektroterapii T-ONE REHAB
Zabiegi fizykoterapii często są wykonywane na początku, jako przygotowanie tkanek przed ćwiczeniami, masażem czy terapią manualną.
Terapia manualna obejmuje zazwyczaj mobilizacje ślizgów stawowych i manipulacje w celu zwiększenia zakresu ruchu i zmniejszenia napięcia mięśniowego. Wspomaganiem tych wszystkich działań może być również kinesiotaping.