Przykurcz stawu łokciowego – ćwiczenia, masaż i nowoczesne zabiegi

Przykurcz stawu łokciowego – ćwiczenia, masaż i nowoczesne zabiegi

Porady eksperta

Staw łokciowy to jeden z kluczowych stawów ludzkiego ciała, dzięki któremu możliwe jest podnoszenie, pisanie czy używanie sztućców. Prawidłowo działający staw daje bazę dla pracy dłoni. Zaburzenia pracy w obrębie tego stawu mogą z kolei utrudniać codzienne funkcjonowanie. Wyjaśniamy, dlaczego powstają przykurcze stawu łokciowego i jak je wyleczyć.

Przykurcz stawu łokciowego – co to takiego?

Przykurcz stawu łokciowego to stan, w którym dochodzi do ograniczenia zakresu ruchu. Zazwyczaj mamy do czynienia z przykurczem zgięciowym, czyli ustawieniem stawu w kącie mniejszym niż 180 stopni. Niemożliwe jest wówczas uzyskanie wyprostu i mamy wrażenie jakby łokieć był sztywny.

Przykurcz stawu łokciowego może być wynikiem wynikiem:

  • urazu – złamania kości, zwichnięcia stawu, uszkodzenia więzadeł lub mięśni,
  • przeciążenia – powtarzające się mikrourazy, związane z pracą lub aktywnością fizyczną, powodują używanie tych samych struktur, co wpływa na ich przeciążenie,
  • unieruchomienia – długotrwałe ułożenie stawu w jednej pozycji np. poprzez noszenie gipsu czy szyny może prowadzić do zesztywnienia,
  • chorób – choroba zwyrodnieniowa, udar i choroby neurologiczne, choroby reumatoidalne  mogą powodować powstawanie przykurczów w stawach,
  • bliznowacenia – zmiany związane z tworzeniem się blizn mogą wpływać na ruchomość tkanek i tym samym być powodem powstania przykurczu.

Przykurcz stawu łokciowego – ćwiczenia, masaż i nowoczesne zabiegi

Objawy i diagnoza przykurczu stawu łokciowego

Najczęstszymi objawami przykurczu stawu łokciowego są:

  • brak pełnego zgięcia i wyprostu w łokciu,
  • ból,
  • obrzęk,
  • sztywność,
  • osłabienie siły mięśniowej.

Przy długotrwałym przykurczy może rozwijać się również neuropatia nerwu łokciowego, która objawia się drętwieniem i osłabieniem niektórych mięśni (z możliwym zanikiem) w obrębie palca serdecznego i małego.

Diagnozę przykurczu stawia się zazwyczaj po wykonaniu testów sprawdzających zakres ruchu biernego i czynnego. Aby doprecyzować przyczynę, można posiłkować się badaniami obrazowymi jak: zdjęcie RTG, badanie ultrasonograficzne lub tomografia komputerowa lub rezonans magnetyczny (w wybranych przypadkach).

Rehabilitacja w przypadku przykurczu stawu łokciowego

W przypadku potwierdzenia w badaniu przykurczu w stawie łokciowymi pacjent może skorzystać z masażu, terapii manualnej, kinezyterapii i fizykoterapii. W zależności od przyczyny, postępowanie może się nieznacznie różnić, gdyż ćwiczenia czy praca manualna będzie skupiać się na tkankach i strukturach okołostawowych, mięśniach lub elementach kostnych.

Należy pamiętać, że leczeniem z wyboru jest fizjoterapia, ale w przypadkach ciężkich, które uniemożliwiają lub znacznie ograniczają samodzielne funkcjonowanie, można również posiłkować się leczeniem operacyjnym.

Zabieg fizykoterapeutyczny na łokieć

Ćwiczenia na przykurcz stawu łokciowego

Ćwiczenia z przykurczem rozpoczyna się od pasywnego zwiększania zakresu ruchu. Terapeuta wprowadza:

  • ćwiczenia bierne (poruszanie kończyną za pacjenta),
  • ćwiczenia czynno-bierne (prowadzenie ruchu przez terapeutę z pomocą pacjenta),
  • ćwiczenia samowspomagane (ćwiczenia przykurczonego stawu za pomocą zdrowej drugiej kończyny pacjenta).

Następnie wprowadza się ćwiczenia aktywne, które mają wzmocnić mięśnie stabilizujące i aktywizować do pracy w pełnym uzyskanym zakresie. W późniejszych okresach można dodać również obciążenie w postaci gum oporowych lub hantli.

Przez cały okres trwania rehabilitacji ważne będzie również wprowadzenie ćwiczeń rozciągających, które rozluźniają przykurczone mięśnie oraz poprawiają ich elastyczność.

Zabiegi fizykalne w przypadku przykurczu stawu łokciowego

Wśród zabiegów fizykalnych w przypadku przykurczu stawu łokciowego najczęściej stosuje się:

  • ultradźwięki,
  • laseroterapię,
  • elektroterapię,
  • hydroterapię.

Zabiegi te mają działać przeciwbólowo, obniżać napięcie i zmniejszać sztywność stawu oraz przyspieszać regenerację.

Zabiegi fizykoterapii często są wykonywane na początku, jako przygotowanie tkanek przed ćwiczeniami, masażem czy terapią manualną.

Terapia manualna obejmuje zazwyczaj mobilizacje ślizgów stawowych i manipulacje w celu zwiększenia zakresu ruchu i zmniejszenia napięcia mięśniowego. Wspomaganiem tych wszystkich działań może być również kinesiotaping.

Angelika Sosulska-Zielezińska
Autor: Angelika Sosulska-Zielezińska

Fizjoterapeutka, absolwentka Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Jej głównym zainteresowaniem jest fizjoterapia pediatryczna, w szczególności praca z niemowlętami. Zajmuje się pracą dydaktyczną i edukacją na żywo i w internecie.

Zobacz wszystkie artykuły tego autora

Ciekawi nas Twoja opinia, zostaw komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *