Diadynamik – rodzaje prądów, dawki lecznicze i metodyka zabiegu

Diadynamik - prądy stosowane w elektroterapii

Porady eksperta

Prądy diadynamiczne zaliczamy do fizykoterapii, a dokładniej do działu elektroterapii. Powstały w wyniku prostowania prądu sinusoidalnie zmiennego o wartości 50 Hz. Francuski lekarz Pierre Bernard opisał sześć rodzajów prądu i nazwał je diadynamicznymi. Od nazwiska wynalazcy określane są też prądami Bernarda. Prądy diadynamiczne działają przede wszystkim przeciwbólowo, stymulują mięśnie do pracy oraz obniżają napięcie mięśniowe.

Rodzaje prądów diadynamicznych i ich charakterystyka

Wyróżnia się sześć rodzajów prądów diadynamicznych:

  • Prąd DF – prąd o częstotliwości 100 Hz, w którym czas impulsu wynosi 10 ms. Obniża napięcie mięśniowe i jednocześnie działa znieczulająco.
  • Prąd MF – sinusoidalny zmienny prąd o częstotliwości 50 Hz i czasie trwania impulsów takim samym jak prądy DF, czyli 10 ms. Prądy MF działają przeciwbólowo i odżywiają tkanki.
  • Prąd CP – prąd ten powstaje w wyniku okresowej zmiany prądów DF i MF, które płyną na przemian w czasie 1 s. Prądy te obniżają napięcia mięśniowe i zwiększają ukrwienie tkanek.
  • Prąd LP – jest to analogiczny prąd modulowany, przesunięty w fazie o 180°. Czas trwania całego okresu modulacji wraz z przerwą wynosi od 12 do 6 s. Działa również przeciwbólowo.
  • Prąd RS – to przerywany prąd MF. Czasy przepływu prądu i przerwy są sobie równe – każdy z nich trwa 1 s. Wykorzystuje się go do elektrostymulacji zdrowych mięśni.
  • Prąd MM – jest to prąd modulowany w amplitudzie, tak jak prąd LP. Czas modulacji oraz czas trwania przerwy między modulacjami wynosi ok. 1 s.Wykorzystuje się go głównie do elektrostymulacji mięśni zdrowych lub o niewielkim uszkodzeniu.

Metodyka zabiegu – umieszczenie elektrod i dawki

Do zabiegu wykorzystujemy elektrody płaskie. Ich kształt i rozmiar zależy od okolicy ciała poddawanej elektroterapii. Jedna z elektrod jest katodą (-) i układa się ją w miejscu wystąpienia bólu. Druga zaś stanowi anodę (+) i umieszcza się ją obwodowo w stosunku do poprzedniej, ale w taki sposób, aby przebieg prądu między elektrodami obejmował obszar chorobowy.

Diadynamik - prądy stosowane w elektroterapii

Elektrody umieszczamy na podkładach i zwilżamy wodą, aby zwiększyć przewodności prądu elektrycznego. Ważne jest, aby podkłady nie przylegały do siebie, gdyż może to zaburzyć przepływ prądu. Pacjent musi przyjąć taką pozycję, by nie doprowadzić do przesunięcia elektrod i tym samym dotknięcia ich. Przed zabiegiem fizjoterapeuta powinien zapytać pacjenta, czy ma zaburzenia czucia w leczonym obszarze ciała.

Elektrody mocowane są za pomocą opaski elastycznej. Terapeuta wybiera odpowiedni rodzaj prądów i zwiększa natężenie wybranego prądu diadynamicznego do maksymalnie 3 mA. Pacjent powinien czuć delikatne mrowienie. W przypadku innych odczuć pacjent powinien jak najszybciej poinformować o tym fizjoterapeutę, gdyż może to doprowadzić do oparzenia.

Czas zabiegu wynosi zwykle od 2 do 8 minut.

Dobór rodzaju prądu diadynamicznego do schorzenia

Dobór odpowiednich rodzajów prądów diadynamicznych oraz kolejność ich stosowania są uwarunkowane rodzajem schorzenia:

  • W celu uzyskania działania przeciwbólowego wykorzystuje się prądy: DF, CP, LP.
  • W celu wzmożenia aktywności naczynioruchowej stosuje się prądy MF i CP, pamiętając jednak, że w zaburzeniach ukrwienia obwodowego, przebiegających ze stanem skurczowym naczyń, stosuje się prąd DF.
  • Zmniejszenie napięcia mięśniowego uzyskuje się dzięki stosowaniu prądów CP i LP.
  • W celu elektrostymulacji mięśni pozostających w stanie zaniku z nieczynności, np. po długotrwałym opatrunku unieruchamiających, najbardziej odpowiednie są prądy złożone z serii impulsów, czyli RS i MM.

Przykładowe umiejscowienie elektrod w zależności od schorzenia

Poniżej przedstawiamy obszary umieszczenia elektrod w zależności od rodzaju schorzenia, które leczone jest prądami diadynamicznymi:

  • Rwa kulszowa – okolica lędźwiowo-krzyżowa (-), udo lub podudzie (+).
  • Nerwoból splotu barkowego – szyjny odcinek kręgosłupa (-), ramię lub przedramię (+).
  • Zapalenie okołostawowe stawu ramiennego – ponad stawem w miejscu bólu (-), na ramieniu (+).
  • Migrena – okolice zwoju szyjnego górnego.
Autor: Klaudia Ostrogórska

Klaudia Ostrogórska jest licencjonowanym fizjoterapeutą, w trakcie ukończenia studiów magisterskich na Krakowskiej Wyższej Szkole Promocji Zdrowia w Krakowie. Jej specjalizacją jest terapia związana z wykorzystaniem fali uderzeniowej w kosmetologii. Odbyła również szereg praktyk z rehabilitacji sportowej.

Zobacz wszystkie artykuły tego autora

Ciekawi nas Twoja opinia, zostaw komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *